No pięknie. Talent masz iście restauracyjny (nie chodzi o restaurację tylko o odrestaurowanie) ;)

Kolejne spostrzeżenia: przewód sygnałowy jest odpinany od podstawy ramienia, choć przykręcona nakładka skutecznie trzyma go przy obudowie. Na osi ramienia jest gniazdo 5DIN, regularnej wielkości, a przewód zaopatrzony jest w płaską wtyczkę kątową, zalaną klejem. Przewód niegruby, 2xok. 4mm z żyłą masową. Wtyki RCA wyglądają tanio, lecz ich styki są prawdopodobnie ze srebrzanki. Niezbyt długi, poniżej metra. Przewód zasilający jest już całkowicie stały, sporo dłuższy od sygnałowego. Na zdjęciach L-500 widywałem w wersji fornirowanej, mój ma powierzchnię malowaną na czarno, wygląda na oryginalną. Jedynym "automatem" jest włącznik silnika po zdjęciu ramienia z wieszaka. Autostopu brak- full manual. Złącze headshell'a trochę nietypowe- jakby trochę pomniejszona wersja technicsowego, też zakręcane. O zapasowym headshell'u można zapomnieć. Silnik jest synchroniczny, zawieszony na gumowym ringu, jak w ProJect'cie. Pracuje cicho i stabilnie, doskonale trzymając obroty, talerz to bardzo solidny, gruby odlew ze śladami wyważania przez nawiercane. Mata bardzo cienka i miękka, ze stalowym, nierdzewnym ozdobnikiem posrodku- zapomniałem go założyć do zdjęcia. Do kontroli obrotów używam czegoś takiego- ja i inni, bo kilka kpl już sprzedałem:
https://www.olx.pl/d/oferta/stroboskop-do-gramofonu-tarcza-z-oswietlaczem-CID99-IDOfflI.html
Zrobiłem to dla swego staruszka- Duala, bez stroboskopu, za to z regulacją dokładną obrotów. Przydaje się. ;) Na przesłuchania jeszcze za wcześnie. Nadal trwa u mnie remont, wszystko zawalone kartonami, a mi nawet nie chce się włączyć z polerowaniem pokrywy i dokopywaniem się do szafki z zapasem wkładek. Ajprawdpodobniej będę go słuchał z AT-95E i Ortofon dla Duala, model DM-249 (z igłą E). Shure75, który mam na Dualu i bardzo mi odpowiada, ma niestety mocowanie na dualowski zatrzask.

Uwaga
Jeśli ktoś potrzebuje namiarów na warsztat, w którym dorabiałem kołnierzyk do łożyska, jestem upoważniony przez p. Wojtka do przekazania chętnym nr telefonu. Z jego roboty jestem bardzo zadowolony, bo potrzebną część wykonał szybko i tanio.

Jeszcze na koniec- pomyślałem, że wzmocnię mocowanie łożyska do plinty i z nabiegunnika po jakimś małym głośniku wykonałem podkladkę na górną płaszczyznę. Na zdjęciach widać jeszcze przybrudzenie od kleju, ale lepiej nie dało się wyczyścić bez szlifowania, a nie chciałem pozbyć się ocynku. Wymiarami pasowało idealnie. Podtalerzyk z osią jest nietypowo mocowany od spodu tulei pierścieniem Segera, więc po skręceniu i zakontrowaniu łożyska nie wyciąga się. Strzałką zaznaczyłem wyjmowany "kluczyk" do przekładania paska na rolce silnika przez otwory w talerzu. Dobrze, że przekładka wymaga tylko podniesienia maty, bo talerz jest bardzo ciężki- to prawdopodobnie nie jest Al, bo jest na to zbyt ciężki.
Po wypolerowaniu pokrywy pochwałę się zdjęciami gotowego gramofonu.





   

Dziś znowu chwilę pogrzebałem przy gramofonie, wymieniając smar silikonowy tłumika opadania ramienia. Duże wrażenie wywarł na mnie talent konstruktora- jakie efekty można uzyskać taką prostotą konstrukcji. Tu nie ma nic zbędnego, a to, co jest, spełnia swoją rolę doskonale. Żeby wymienić smar, trzeba wykręcić ramię z plinty. Wystarczą do tego DWIE ŚRUBKI (2). Przewód się odpina od podstawy i cały mechanizm mamy w dłoni. Dostęp do windy jest idealny- wystarczy zdjąć miniaturowy pierścień zaciskowy (3) z osi dźwigienki i wszystko wychodzi- dźwigienka na bok, a tłumik ze sprężynką przez otwór w podstawie (1). Można teraz wyczyścić i ponownie nasmarować windę. Wszystko jest tak zrobione, że niczego nie trzeba regulować- po ponownym skręceniu gramofon jest gotowy do działania. Brawo dla konstruktora!

Po dwugodzinnej harówie, gramofon stanął w salonie, zastępując dotychczas stojącego w nim Duala. Pokrywa została wypolerowana- najpierw rysy usunięte na mokro papierem ściernym o gradacji 2500, następnie polerka, też na mokro, gąbką z pastą polerską. Nie powiem, że jest jak nowa, bo były dwie rysy głębokie na tyle, że musiałbym zebrać zbyt dużą warstwę plastiku, ale są dużo mniej widoczne. Z pokrywy usunąłem znaczek firmowy, bo planuję go wypalić laserem w znajomym zakładzie produkującym reklamy. Szef firmy robi takie drobiazgi, jak ma nieco luzu, więc to może trochę potrwać, ale jestem cierpliwy, bo do Duala wyszły takie szyldziki po prostu genialnie.







 

Tak nawiasem pisząc, zachciało mi się nieco zmienić gramofon. Przy okazji po raz kolejny zostałem mile zaskoczony genialnością konstrukcji- okazało się, że ramię ma prawie niewidoczną regulację VTA. Całość jest mocowana kołnierzem do plinty, a trzon względem kołnierza można przesunąć w pionie po odblokowanie dwóch mało widocznych śrub imbusowych. Po raz kolejny brawo dla konstruktora.
Gramofon wygląda obecnie tak:

Warto obejrzeć ten film.

Parada, pokaz, wystawa. Miejsce na okazanie sukcesu, ale i w moim przypadku- porażki. Oto ostatni nabytek: już wyremontowany, odpicowany, z przywróconą pełną sprawnością, ale... niemożliwy do eksploatacji. Stąd zdjęcie na kanapie, a nie szafce RTV w salonie. ☹️
Zapytacie dlaczego? Bo się nie mieści! Dwukrotnie większą wysokość, jak powyżej pokazanego Lenco sprawia, że wsunę go pod tv, ale pokrywę otworzę tylko na 5-6 cm. No cóż, na szafkę powrócił Lenco z wkładką zmienioną na nówkę Ortofona, bo taka była w oryginale i na tym ramieniu gra znakomicie. 
A Fonica? Założyłem wkładkę Shure M75, przesluchalem parę plyt ze zdjętą pokrywą, i powędrowała na poczesne miejsce w moim "domowym muzeum". Trochę szkoda, bo chciałem mieć coś polskiego w salonie. 😔

No pięknie wygląda. Kombinuj zatem, jak znaleźć dla niego miejsce. 

Tv wisi na stelażu przykręcony do pleców szafki (pamiątka po czasach, gdy mieliśmy kota). Jedyne, co mógłbym zrobić, to próbować go cofnąć o głębokość tulejek dystansowych pomiędzy stelażem, a ramką uchwytu (ok 15mm) a tv podnieść maksymalnie na rządku otworów mocowania wieszaka- jednak już teraz jest dość wysoko, bo siedząc na kanapie mam oczy nieco poniżej połowy ekranu. Może w przyszłości pomyślę o jakichś zmianach.