Spora część nowoczesnych wzmacniaczy ma wbudowany interfejs bluetooth. Zarówno te popularne, jak i audiofilskie z wysokiej półki (co w sumie może trochę dziwić). Jednak miłośnicy wzmacniaczy z półki vintage wcale nie stoją na przegranej pozycji. Moje doświadczenie zaczęło się przypadkiem. Kupiłem moduł bluetooth do radia w swojej starej Corsie i pechowo się okazało, że akurat moje radio należy do absolutnej mniejszości tych, które interfejsu aux nie mają. Chciałem moduł odsprzedać, ale potem stwierdziłem, że mogę dostosować go do swojej Optoniki lub testowanego obecnie WS-354.



Ceny płytek z modułami bluetooth zaczynają się na Allegro od siedmiu złotych. Najczęściej jest to już wersja przynajmniej 5.0. Do tego wystarczy nam stary zasilacz (ładowarka od telefonu). Ja w swoich rupieciach znalazłem jeszcze stary kabel stereo RCA, więc żadnych dodatkowych kosztów nie poniosłem. Sprawdziłem, działa. Telefon łączy się bez problemu i automatycznie przełącza się na BT (widzi to jako słuchawki). Komputer z Linuksem również. Z tą różnicą, że trzeba sobie przełączyć wyjście. Na screenie poniżej widać aktywny BT w trayu (niebieska ikonka). Po prawej stronie jest ikonka głośnika i po kliknięciu jej, przełączam z wyjścia liniowego na SGBT2405, bo tak się przedstawia moduł BT. Uczciwie zaznaczam, że na macbooku mam z tym problem. Urządzenie łączy się z komputerem, ale ten nie chce go wykorzystywać do grania. Być może to jest tylko kwestia jakiegoś whatever, muszę zapytać córki, ona jest zaawansowanym użytkownikiem macbooka.



Napisałem o tym głównie dlatego, że przygotowanie takiego modułu i podłączenie go do starszego wzmacniacza nie wymaga żadnych zaawansowanych umiejętności. Ja nawet nie lutowałem, tylko poskręcałem kabelki i użyłem osłonek termokurczliwych. 

Kiedyś kupiłem takie płytki z Ali. Chciałem kupić jedną, przypadkowo kliknąłem pakiet 5szt. Założyłem u siebie, syn w swoim Focusie, do 2 szt dorobiłem obudowy z wychodzącym wtykiem din do bezpośredniego wpięcia do gniazda starych wzmacniaczy i sprzedałem na olx.