Czyli polskie płyty to same ciekawostki a Perfect wydali jak albumy Metallica.

Może w naszych manufakturach nie potrafią wyciąć matrycy mieszczącej 25 min. muzyki i stąd te dziwne rozwiązania.
 

Logo z kogucikiem będzie żyło.
Taki artykuł znalazłem  w Wyborczej (20.03.2015),myślę ze ciekawy.Jest to rozmowa z Piotrem Kabajem (dyrektor generalny i prezes zarządu Warner Music Poland)
Był to najszybszy zakup w historii Warnera: ponad 8 mln zł za założoną w 1956 r. firmę legendę.
Co stanie się z jej archiwami?

Jacek Hawryluk: Na początku roku Polskie Nagrania (PN),wraz z wielkim archiwum nagrań muzyki rozrywkowej,jazzowej i poważnej,zostały kupione przez Warner Music Poland. Oryginalne taśmy trafią do Narodowego Archiwum Cyfrowego (NAC).
8,1 mln za PN to dużo czy mało?

Piotr Kabaj: Dużo,bo musimy te pieniądze odrobić,według planu zajmie to pięć-sześć lat. Po pierwsze należy zdigitalizować zbiory i przekazać taśmy matki do NAC. Po drugie,trzeba przejrzeć ponad 30 tyś. nagrań i zorientować się,co trzeba wydać. I co przez 25 lat było zapomniane.

J.H. Jak przejęcie Polskich Nagrań wpłynie na politykę wydawniczą Warnera,który ma duży katalog rodzimych artystów,np. w Pomatonie?

P.K. - Zachowamy logo z kogucikiem. To będzie nasz tzw. sublabel. Pomaton nadal będzie wydawał młodych artystów. Choć być może część z nich,którzy charakterologicznie bardziej pasują do Polskich Nagrań,zacznie wydawać pod nowym logo. Na razie pod szyldem PN będziemy wydawać starsze pozycje. Myślimy o 60 płytach na sześćdziesięciolecie,które przypada w przyszłym roku. Zrobimy to właśnie po to,by podkreślić,że to najstarsza firma fonograficzna w Polsce.

J.H. W ubiegłym roku PN wydały m.in. wszystkie płyty Zdzisławy Sośnickiej. Czego brakuje na rynku?

P.K. Musimy zrobić przegląd,czym dysponujemy,trzeba zapytać artystów,co dla nich jest ważne. Z tego powstanie plan wydawniczy na parę lat. Będziemy działać z artystami. To ich nagrania i dorobek.

J.H. "Polish jazz" to seria,która wzbudza najwięcej emocji na Zachodzie. Ma największy,obok muzyki klasycznej,potencjał eksportowy.

P.K. - Część już została wydana,nawet na winylach. Teraz zaczniemy tę serię sukcesywnie wznawiać. Być może zrobimy bardziej współczesny layout?
Rozmawiamy o 35 tytułach. Moi koledzy w Londynie są zainteresowani, by wydać serię na świecie i wpuścić ją do katalogu Warnera. Tak jak to ostatnio robimy z klasyką.

J.H. Jest szansa na dystrybucję międzynarodową?

P.K. - Tak, udało nam się to z płytą z muzyką Mieczysława Wajnberga ( seria Filharmonii Narodowej) czy z oststnią płytą Motion Trio. Na Wajnberga mamy zamówienie na 1,5 tyś sztuk, podczas gdy w Polsce sprzedaliśmy niecałe 500. To zaczynają być dla nas interesujące nakłady, jeśli mówimy o muzyce klasycznej. Teraz wprowadźiliśmy do dystrybucji zagranicznej "Idę", płytę z muzyką z filmu i inspirowaną filmem. Cały album można kupić na iTunesie. Wysłaliśmy do magazynów w Niemczech tysiąc sztuk.

J.H. Co z klasyką? To 8,5 tyś. utworów, ponad jedna trzecia katalogu PN.

P.K. - W tym archiwalne nagrania z Konkursów Chopinowskich. Część słabej jakości, musimy zrobić selekcję. Nie wydamy niczego bez porozumienia z artystami lub spadkobiercami.

J.H. Będą winyle?

P.K. - Tak, bo polskie winyle sprzedają się coraz lepiej. Trochę ich już wyszło: Niemen,Komeda,Namysłowski,Grechuta. To jest duża inwestycja,ale Warnerowi sprzedaż winyli w zeszłym roku wzrosła 200 proc.- ale to głównie ze względu na płyty Pink Floyd i Led Zeppelin.

J.H. Jak centrala w Nowym Jorku zareagowała na przejęcie PN?

P.K.- Wszystko trzeba było przygotować w trzy tygodnie, milion złotych kaucji,wszystkie papiery. Zorganizowaliśmy mnustwo telekonferencji. To był najszybszy zakup w historii Warnera.

Pomnikowa, tytułowa kompozycja "Paranoid", która znalazła się na drugim albumie Black Sabbath, wydanym we wrześniu 1970 roku, jest jednym z najsłynniejszych utworów zespołu i rozpoczyna się znanym chyba każdemu gitarzyście riffem. Jak głosi opowieść związana z tą kompozycją, "Paranoid" powstał spontanicznie, ponieważ zespół potrzebował dodatkowego, trzyminutowego kawałka, który mógłby dopełnić album. Wtedy Tony Iommi zagrał stworzony na poczekaniu riff, za którym podążyła reszta zespołu.

Tymczasem portal dangerousminds.net zauważył, że sabbathowy klasyk wykazuje podobieństwo do innej piosenki, zatytułowanej “Get Down", nagranej przez mało znany zespół Half-Life pochodzący z Saginaw w stanie Michigan. Utwór został zarejestrowany przez kapelę 27 czerwca 1969 roku w GM Studios w Detroit.

Wydaje się mało prawdopodobne, aby kwartet z angielskiego Birmingham na przełomie lat '60 i '70, w dobie ograniczonej wymiany informacji i muzyki, mógł kojarzyć garażowy, mało komu znany zespół działający po drugiej strony Atlantyku. Trzeba jednak przyznać, że utwory są rzeczywiście bardzo podobne, dotyczy to zresztą również początkowego wejścia perkusji. Zresztą sprawdźcie sami:

Led Zeppelin.
W 1971 roku wydali utwór, który stał się nieśmiertelnym hitem i wizytówką tego zespołu.
„Stairway to Heaven”.

1972
1973
1974
1975
1976
1977
...
2015
2016

Po kilkudziesięciu latach od tego faktu muzycy z grupy Spirit 10 maja br spotkają się w sądzie z założycielami LZ, gdzie odbędzie się rozprawa mająca rozstrzygnąć pewien zarzut. Zarzut tyczy plagiatu. Spiritowcy oskarżają o to Zeppelinów odnośnie wspomnianego wyżej przeboju. Uważają, że ci drudzy skopiowali ich utwór "Taurus". Kiedyś, w latach 1968-1969 obie grupy wspólnie koncertowały i właśnie wtedy miało dojść do usłyszenia instrumentalnego wykonania tego utworu.

Rozprawa po kilkudziesięciu latach od zaistnienia rzekomego faktu...